Een mevrouw met straatvrees, wil wel naar buiten, maar durft niet alleen. Een maatje bezoekt haar wekelijks en stimuleert haar mee te gaan een rondje te lopen. Nu en dan komen ze samen naar het Inloophuis en drinken daar een kop koffie mee. Elke keer weer een overwinning. Soms lukt het gewoon ook niet, wil ze niet, durft ze niet. Dan blijven ze thuis en praten wat. Na enige tijd stopt het maatjescontact. Mevrouw heeft ervaren dat ze afleiding en gezelligheid krijgt in het Inloophuis. Nu zie ik haar daar regelmatig aan de koffie, in gesprek met andere bezoekers.
Door Carla Kool, coördinator Buurtmaatjesproject Klarendal/ Sint Marten
Een hoog bejaarde meneer met veel lichamelijke klachten komt de trap niet meer af, verblijft hele dagen boven op zijn slaapkamer. Er komt dagelijks een aantal keren thuiszorg. Het maatje komt nu al twee jaar lang wekelijks bij hem langs, heeft tijd en aandacht, luistert naar zijn verhalen en brengt de buitenwereld binnen. Als het na een ziekenhuisopname niet meer mogelijk blijkt om naar huis terug te gaan, wordt meneer opgenomen in een verpleeghuis. Zijn maatje blijft hem bezoeken. Als deze op vakantie naar China gaat, komen de fotoalbums tevoorschijn en vertelt meneer over zijn eigen ervaringen daar in het verleden. Hij leeft op. Waardevolle uren voor beiden.
Een bejaarde meneer vereenzaamt. Het kost steeds meer energie en inspanning om de gewone dagelijkse activiteiten te verrichten. Een van de buren neemt dit waar en verwijst naar het buurtmaatjesproject. Niet direct staat meneer hiervoor open. Het kost tijd, aandacht en toewijding om zijn vertrouwen te winnen. Tot zijn sterven dit najaar was het maatje present, elke week, bracht de was naar De Wasplaats en dacht met hem mee. Op zijn uitvaart werd het verhaal van zijn leven vertelt. Het ontroerde het maatje om te horen hoe meneer zijn actieve, werkzame leven had doorgebracht.
Een paar verhalen van vrijwilligers, die present willen zijn in de wijk en met een wijkbewoner een relatie aangaan. Contact met iemand die ze anders nooit hadden ontmoet. Het verrijkt het leven voor beiden. Het draagt bij aan prettiger wonen in een buurt.
De afgelopen drie jaar heb ik als coördinator, geïnspireerd en met overtuiging, bijgedragen aan maatjescontacten in de wijk. Soms met vallen en opstaan en vallen, maar altijd ook weer opstaan. Waar mensen naar elkaar omzien en aandacht hebben voor elkaars levensverhaal, licht het leven op.
Zelf stop ik per 1 juli, maar het werk gaat door. Twee vrijwillige coördinatoren nemen het over.
Omdat mensen, mensen nodig hebben.
Nicky Koops en Marijn Pikaar volgen Carla per 1 juli op als vrijwillige coördinatoren Buurtmaatjesproject
AFSCHEIDSTOESPRAAK CARLA KOOL
Hier sta ik dan, het zit erop…..
Mijn werk hier na drie jaar
Mijn werk uberhaupt, na 43 jaar
Een bijzondere dag, dag ook om te vieren dat ik de mogelijkheid en gezondheid had om dit werk tot nu toe te doen en af te kunnen ronden.
Een bijzondere dag, want ook Jaap, mijn man, gaat vandaag met pensioen.
Een dag met een kroontje, want ook onze trouwdag, 44 jaar geleden.
Dus hier staat een dankbaar mens.
Drie jaar geleden startte ik, naast mijn werk als coach en opleider beeldcoaching, 6 uur per week als coordinator buurtmaatjes. Dat werd na enkele maanden 12 uur en uiteindelijk 16 uur.
Ik voegde me in het team Ellie en Geert (beiden buurtpastor/ coordinator)
Maakte kennis met bezoekers en vrijwilligers hier in het Inloophuis. Met alle activiteiten. Ging de wijk in en zag wat er allemaal gebeurt: VEEL
Wat een boeiende wijk!
Het buurtmaatjes project, bedoeld als bijdrage om het wonen in de wijk prettig te laten zijn voor iedereen is niet een groots bruisend project waar het gaat om zinderende successen.
Het gaat om mensen die een ander nodig hebben.
Het gaat om gezien worden, gekend worden, gehoord worden in wat voor jou van betekenis is.
Dat geldt voor vrijwilligers evenzeer als voor aanvragers van een maatje.
“Aandacht is de kern van een relatie” een uitspraak van Andries Baart, grondlegger van de Presentiebenadering. De betrokkenheid en onderlinge aandacht heeft me ontroert en geraakt. Ik heb daar een bijdrage aan willen leveren.
Wat mij inspireerde waren de persoonlijke contacten.
Wat mij eveneens inspireerde waren de samenwerkingstrajecten en –projecten / het enthousiasme van anderen.
Dank voor jullie vertrouwen, dank voor jullie collegialiteit en samenwerking, Dank aan de fondsen ASBN, Dullertstichting, Diaconie van de Protestantse Gemeente Arnhem, de Eusebiusparochie, aan jullie – verwijzers.
Maar bovenal dank aan de vrijwilligers die het werk doen.
Hoe ben ik geinspireerd gebleven? Door volmondig JA te zeggen tegen dat waaraan ik me gecommiteerd had.
Door duidelijk te zijn en, met passende zorg voor mezelf, ook wel eens nee te zeggen tegen taken en vragen, ondanks dat ik zag dat ze gedaan moesten worden.
In het boek Prediker staat het: voor alles is een tijd
Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan.
Ik vertrek, jullie blijven.
Heel blij ben ik dat Nicky en Marijn een groot deel van mijn taken gaan overnemen, de Buurtmaatjes gaan door!
Ellie, collega de afgelopen drie jaar, een speciaal woord voor jou:
Wat werk je hard, wat ben je gedreven, wat ben je positief, wat ben je diaconaal, wat ben je Buurtpastor, wat ben je een prachtig bijzonder mens.
Dank voor je collegialiteit. Ik wens je inspiratie en passende zorg voor jezelf toe.
Voor jullie allen: het ga jullie goed, het ga de wijk goed.
Geef een reactie